Hubert aan de slag bij het openleggen
van het verlijmde materiaal van Gent.
Op het eerste gezicht lijkt dit een vrij doordeweekse klus, maar niets is minder waar. Het is soms heel moeilijk uit te maken toe welk soort type bepaalde scherven horen. Dit alles is te wijten aan het soms heel fragmentarisch geheel van het verlijmde object. Men moet ook weten er zich scherven afkomstig uit de ijzertijdperiode onder het Romeinse materiaal bevinden. Dit is te wijten aan het gebrekkig opbergen van de verschillende materialen ten tijde van de opgravingen. Dus, we laten Hubert in alle rust verder werken en weten nu al dat hij dit zeker tot een goed einde brengt.
Hugo heeft zich ondertussen ontpopt tot de materiaalmeester van de zolder en ook tot de officiële noteerder. Onverstoord nummert hij de massa’s scherven en voorziet ze van een steekfiche. Een werk dat zeker niet mag onderschat worden.
Johnny die de laatste weken het refittingswerk wat heeft opzijgelegd houdt zich nu vooral bezig met het ordenen van de referentieverzameling en het verpakken van de verschillende broze artefacten. Het is niet dat het refittingswerk hem tegensteekt, zeker niet. Maar het grootste deel van het materiaal is nu allemaal gelinkt en eigenlijk zit hij te wachten tot dat het materiaal van Leuven binnenkomt. Dan kan alles weerom herbeginnen, vergelijken, puzzelen, opzoeken, enz…
Bij het ordenen van de referentieverzameling vindt hij toch nog twee stukjes geverfd aardewerk die passen. Deze zijn eigenlijk een schoolvoorbeeld om aan te tonen hoe moeilijk het is om het refittingswerk tot een goed einde te brengen. De ene scherf is nog voorzien van de verflaag terwijl bij de andere de verflaag volledig is weg geërodeerd. Zo krijgen we de indruk dat we met twee totaal verschillende soorten aardewerk te maken hebben terwijl ze eigenlijk idem aan elkaar zijn.
Een voorbeeld van moeilijkheidsgraad waarmee
de refitter te kampen krijgt. Op het eerste zicht
verschillend maar toch idem.
Zoals de laatste weken het geval is, vertoef ikzelf tussen de terra sigillata. Op een prachtig gestempelde scherf na is er deze week niet veel nieuws onder de zon in deze afdeling van het inventarisatiewerk. Enkel dat de scherven van het type Drag 27 zoals reeds eerder is vermeld gestadig blijft oplopen. Dit type van beker is samen met de bekers type Holwerda 31a de meest voorkomende objecten op de tempelsite. Zij moeten in deze periode een bijzonder item geweest zijn om te offeren. Dat zij zeker afkomstig zijn van de tempelsite kan men uitmaken aan de steeds wederkerende vermelding HO 51/2.
Deze namiddag verwachten we ook Patrick Monsieur in ons midden. Bij een laatste telefooncontact meldde hij zijn komst tussen 16u en 17u. Uiteindelijk viel hij hals over kop binnen rond de klok van 17u20. Gauw maakten we hem de laatste resultaten van ons inventarisatiewerk over. Hij was aangenaam verrast met de vooruitgang die wij boeken en zeker met de behaalde resultaten die duidelijk aantonen dat deze herziening wel gegrond is en een heel nieuwe kijk op de site van Hofstade geeft. Het was dan ook normaal dat het even over zes was als we weer buitenstonden waar we samen met Marianne het museum konden sluiten.
Patrick bij de controle van een heel speciale scherf,
vermoedelijk Ijzertijdperiode. Verder onderzoek
moet uitsluitsel geven.
Maar daarmee zat er onze werknamiddag nog niet op, want het lag in de bedoeling om samen met Patrick de situatie van de site eens grondig te gaan bekijken. Dus gewapend met stafkaart en schematisch plan van de site togen wij naar Hofstade waar we alle bijzonderste plaatsen van de site opnieuw in kaart gebracht hebben.
Frederik aan de slag bij het opstellen
van de referentieverzameling.
Het komt er op neer dat elk soort aardewerk apart wordt benaderd, dat alles op opeenvolgende typologie ligt en elke standaardfiche duidelijk zichtbaar is. Dit zal in de toekomst veel tijd besparen als iemand een bepaald soort aardewerk of type opzoekt in de referentieverzameling.
Hugo is onderwijl weer bezig met het nummeren en ficheren van de scherven van de borden die reeds aan een refitting zijn onderworpen maar jammer genoeg geen link kunnen leggen met andere scherven. Zij worden geklasseerd volgens de soort van scherf: randscherf, wandscherf of voetscherf. Ook per soort aardewerk, alhoewel dit allemaal van hetzelfde type is, terra nigra maar met de grijze kleur. Op de meeste scherven zijn wel sporen merkbaar van zwart gesmookte kleurstof. Gereduceerde bakking, dus volledig afgesloten van de lucht. Broederlijk zit Hubert naast hem aan de pc zijn ellenlange lijsten bij te werken van het verlijmde materiaal. Hij toont nogmaals aan dat zijn gedetailleerde foto’s en lijsten een handig zoekmiddel vormen voor items waarvan de context op een of andere manier is verloren gegaan zoals vandaag met het oor van een amfoor type Gauloise 13. Op een mum van tijd kan hij ons zeggen uit welke doos en onder welk inventatisnr. dit artefact werd aangetroffen bij aankomst in het museum. Een schoolvoorbeeld aan het adres van de criticasters die tegen het opmaken van dergelijke lijsten en geordend werken zijn. Gelukkig zitten er zo geen mensen in onze werkgroep en staan we allen op een en dezelfde lijn wat betreft onze werkwijze, misschien wat omslachtig maar toch doeltreffend.
Hugo en Hubert broederlijk naast elkaar aan het bureau.
Ikzelf ben weer ondergedoken in de wereld van de terra sigillata, opzoek naar naamstempels. Dit met het doel om deze direct op een correcte wijze te conserveren en te behandelen om beschadigingen te voorkomen. Ik slaag er in om toch weer een drietal van deze exemplaren op te snorren waarvan een duidelijk is waar te nemen. OFCALVI = OFFICINA CALVI werkhuis van Calvus, zuid-Gallisch. Er komt ook nog een prachtige rozetstempel te voorschijn. Deze zijn gekend als vervanger van de naamstempel.
Duidelijke naamstempel van OFCALVI.
Prachtige rozetstempel.
Onverwacht krijgen we vandaag nog een vijfde medewerker. Wij zijn allen blij en verheugd Walter weer in ons midden te mogen begroeten na een turbulente periode van verhuis en ziekte van zijn vader. Opmerkelijk is dat na bijna twee jaar van intensief en regelmatig werk op onze gezellige zolder een echte vriendschapsband is ontstaan waarvan ze in Aalst en omstreken nog zeker zullen van horen. De laatste weken is ook te merken dat er steeds meer en meer zichtbaar resultaat waarneembaar is. Maar niet te vroeg victorie roepen want de weg is nog lang en moeilijk om alles in de juiste plooien te leggen.
Romain aan het werk met zijn lievelingen: de terra sigillata.
Als Hugo opmerkt dat het reeds 17u15 is kijken we allen wat verrast op. Inderdaad maar weerom is de klok onverbiddelijk hard. We sluiten weeral voor een week onze vaste stek af, voldaan om het geleverde werk en de behaalde resultaten.
Zicht op de binnenzijde. 