Verslag 22ste werkdag: zaterdag 21/04/2007

Het is prachtwerk. Wat Hubert al twee weken verzet heeft aan doorzicht in het refittingswerk is niet te geloven. Terwijl Johnny en Walter het puzzelwerk voortzetten en ikzelf drukdoende ben met het verder inventariseren en nummeren van de samengevoegde scherven, zet hij zich volledig in om echt structuur te brengen met het ordenen van de verschillende soorten aardewerk in de refittingsbakken. En lang laat het resultaat niet op zich wachten.

Zicht op een van de geordende bakken met scherven

Het is Johnny die weer met het eerste exemplaar komt aandraven, twee randscherven met duidelijk gearceerde rand en nagelversiering van een kleine urne, type Holwerda 31. Met deze vondst wordt het duidelijk dat we eens een serieuze telling moeten houden over de reeds samengevoegde scherven van dit type urne. We moeten toegeven dat het samenbrengen van de verschillende soorten aardewerk en het klasseren volgens soorten scherven het refitten een stuk aangenamer en duidelijker maakt.
Onze puzzelaars van dienst concentreren zich vandaag voornamelijk op de vergelijking en aanpassing met de museumstukken. Op een drietal exemplaren na is dit niet dadelijk een groot succes. Eén enkel stuk trekt wel de aandacht: een groot drieledig oor in lichtrood aardewerk lijkt te passen aan een grote scherf van een dolium (grote voorraadpot), doch de twijfel blijft bestaan en ik besluit om de twee scherven mee huiswaarts te nemen en ze daar verder te onderzoeken.

Enkele museologische stukken ter
onderzoek op de refittingstafel

Voor het eerst sinds weken slaag ik er in om onze refitters bij te benen met het nummeren en beschrijven van de verschillende bijeen gebrachte scherven. Hiermee vind ik voor het eerst de tijd om de eerste bak met bouwmaterialen te inventariseren en een telling te maken van de soorten voorwerpen in ijzer, vooral nagels en diverse soorten pinnen en plaatjes van vreemde aard.
Weerom ontstaat er een kleine discussie tussen Walter en Romain over het al dan niet passen van twee voetscherven van een kruik in licht rood aardewerk. Na het reinigen van de breukvlakken is het Walter die aan het langste eind trekt. Deze discussies - wat een groot woord is - tonen aan hoe verdomd moeilijk het soms is om een juiste beslissing te nemen, maar het geeft ook een waardemeter aan die bewijst hoe serieus het refittingswerk wordt genomen.
Ondertussen is Bert bezig met het maken van weerom een pracht van een fotoserie.
Met Walter maak ik verder afspraken om de database in een eindvorm te gieten zodat ik kan beginnen met de verwerking van het materiaal wat op zich een zware klus zal zijn. Ook spreken we verder af over het gebruik van zijn binoculair die naae we hopen klaarheid zal schenken in het ontcijferen van de verschillende stempels en graffiti op diverse scherven.
Bij al deze overwegingen is het weeral tijd om richting vrouw en kind te gaan. Bij het buitengaan worden we nog aangenaam verrast door Veronique, de echtgenote van Walter die ons een leuke verrassing heeft onder de vorm van truffels en allerhande zoet. Zou het kunnen dat Walter echt jarig is volgende week? In ieder geval, dank u Veronique, een schat van een vrouw.