“Dis manibus”, “gegroet goden van de onderwereld”. Toepasselijk, nog geen 5 min. aan de slag en daar gaf onze pc voor eeuwig en altijd de geest. Enkel nog een alarmgevend signaal en dat is alles: scherm zwart, geen leven meer in te krijgen. Dus het is echt schroot. Bestanden zijn zeker niet verloren want die hebben we natuurlijk in het dubbel. Het ergste is dat we dringend op zoek moeten naar een waardig vervanger. Overgeschakeld dan maar op de laptop. Daar er vandaag normaal voorzien nogal veel werk was op de pc, en ik hoopte dat met beide pc’s konden worden gewerkt: dus een streep door mijn rekening. Dan maar een heleboel verwerkingsmateriaal mee huiswaarts genomen, zo weten we thuis zeker wat doen. Met al die heisa rond dit euvel ging er natuurlijk kostbare tijd verloren.
Arnout aan de slag op de laptop bij de inventarisatie en verwerking van de borden.
Vandaag moesten we ook nog een verjaardag verwerken: “Hoera, er is er ééntje jarig”. Inderdaad: Hugo is de gelukkige. Met een lekker gebakje en een lekkere tas koffie kwam onze goedgezindheid vlug terug.
Ook Ann, onze restauratrice van dienst, bracht ons een heel delicaat geval terug. Namelijk een moeilijk te verlijmen bord. Maar zij heeft er een leuke oplossing voor gevonden. Onder de holle voet heeft zij een steuntje in klei gemaakt dat er voor zorgt dat het geheel steeds een ondersteuning heeft, niettemin blijft het geheel heel broos en is voorzichtigheid bij het manipuleren van het voorwerp steeds aangeraden.
Zelf was ik aan de slag met het nummeren van het schervenmateriaal van de borden die behoren tot de verzameling van de Universiteit Gent. Eens dit aan de achter de rug kan aan de intekening gedacht worden, perfect mogelijk, want door de goede en perfecte notities van Prof. De Laet is het ons mogelijk gemaakt dit heel nauwkeurig te doen.
Doch plots ontdek ik een tweede drama van de dag: door al de voorafgaande heisa stel ik vast dat na een laatste controle er een dubbele nummering is gebeurd van bepaalde scherven met als gevolg dat er kan herbegonnen worden.
Zoals jullie nu zelf kunnen vaststellen is het niet altijd rozengeur en maneschijn op zolder en kennen we ook van die rampdagen waar je beter in bed blijft liggen. Ik stel aan mijn eigen voor om te stoppen met die nummering en dat thuis even te herbeginnen als de zenuwen wat bedaard zijn.
Ook Ann, onze restauratrice van dienst, bracht ons een heel delicaat geval terug. Namelijk een moeilijk te verlijmen bord. Maar zij heeft er een leuke oplossing voor gevonden. Onder de holle voet heeft zij een steuntje in klei gemaakt dat er voor zorgt dat het geheel steeds een ondersteuning heeft, niettemin blijft het geheel heel broos en is voorzichtigheid bij het manipuleren van het voorwerp steeds aangeraden.
Zelf was ik aan de slag met het nummeren van het schervenmateriaal van de borden die behoren tot de verzameling van de Universiteit Gent. Eens dit aan de achter de rug kan aan de intekening gedacht worden, perfect mogelijk, want door de goede en perfecte notities van Prof. De Laet is het ons mogelijk gemaakt dit heel nauwkeurig te doen.
Doch plots ontdek ik een tweede drama van de dag: door al de voorafgaande heisa stel ik vast dat na een laatste controle er een dubbele nummering is gebeurd van bepaalde scherven met als gevolg dat er kan herbegonnen worden.
Zoals jullie nu zelf kunnen vaststellen is het niet altijd rozengeur en maneschijn op zolder en kennen we ook van die rampdagen waar je beter in bed blijft liggen. Ik stel aan mijn eigen voor om te stoppen met die nummering en dat thuis even te herbeginnen als de zenuwen wat bedaard zijn.
Het door Ann gerestaureerde bord, met duidelijk merkbaar het voetje in klei onder de holle voet van het bord.
Doch er is nog goed nieuws te melden ook. Verleden week hebben Hugo en ik ons een nieuwe loep aangeschaft voorzien met verlichting waarmee het mogelijk is heel duidelijk de stempels en versiering van de terra sigillata te bekijken en te bestuderen. Meer nieuws hierover zal zeker nog aan bod komen als we met de eindverwerking van dit materiaal van start gaan.
Ondertussen holt de klok onverbiddelijk naar 17u30 door. Tijd om op te stappen en door te gaan. Met een wrang gevoel van het kon beter vandaag keren we huiswaarts naar onze kribbe toe. Een goede nachtrust zal ons goed doen.
Thuis kijkt moeder de vrouw verwonderd als ik met een bak schervenmateriaal toekom: “Ah, jij denkt dat we daar niets doen, awel hier zie, mijn huiswerk”.
Ondertussen holt de klok onverbiddelijk naar 17u30 door. Tijd om op te stappen en door te gaan. Met een wrang gevoel van het kon beter vandaag keren we huiswaarts naar onze kribbe toe. Een goede nachtrust zal ons goed doen.
Thuis kijkt moeder de vrouw verwonderd als ik met een bak schervenmateriaal toekom: “Ah, jij denkt dat we daar niets doen, awel hier zie, mijn huiswerk”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten