Maar ook op dit ogenblik smelt ik gewoon weg achter mijn scherm. Niet zagen maar werken, dus er tegen aan.
Ik val gewoon binnen midden het onderzoek van Arnout die mijn opzoekingen van verleden week nogmaals ter hand neemt en deze verder wil uitdiepen. Geboeid door het feit dat er in de Provinciale jaarboeken vermeld wordt dat er over de grondsporen aangetroffen in 1947 in sleuf 21 een verder verslag zal verschijnen, maar dat er daar geen spoor van te vinden was, doet onze vriend terug in de lectuur duiken. En met succes!
Arnout volop aan de studie.
In het Provinciale jaarboek van Oost Vlaanderen vind hij op pagina 313 de volgende vermelding: “In het verslag over onze opgravingen in 1947 (Cult. Jaarb. Prov. O.VL., 1948, pp.141 ss) hebben wij er op gewezen (p. 151) dat in het oostelijk deel van het veld K. C. 226, juist ten noorden van de Steenbergstraat zekere grondsporen waren ontdekt geworden waarover we pas na aanvullende opgravingen verslag zouden uitbrengen. Zoals boven gezegd, werden de opgravingen van 1950 uitsluitend doorgevoerd in het deel van veld C 226 gelegen te Z van vermelde veldweg. We kwamen echter aldus op een 10 tal meter van de in 1947 bemerkte grondsporen, en achten het dan ook wenselijk deze grondsporen bondig te beschrijven. Het geldt een dikke laag houtskool die we konden volgen in sleuven HO 47/21, 47/24, 47/25, 47/26, en 47/27. Deze laag is 60 tot 80 cm. (d.w.z. ze ligt in de Romeinse cultuurlaag. De uiteinden van deze laag houtskool vonden we resp. in sleuven HO 47/26 en 27, ze heeft dus een lengte van iets meer dan 9m. De nog duidelijke zichtbare vezels van het hout lagen horizontaal, we staan dus niet voor een standspoor van een staketsel maar eerder voor de resten van een gevelde en nadien verbrande boomstronk. Voorlopig kunnen we ons hier ontrent niet uitspreken. In de onmiddellijke nabijheid van deze brandlaag vonden we enkele voorwerpen.” Dit is een nieuw gegeven betreffende het stukje hout dat we reeds verleden week hebben besproken, doch het geeft ons nog geen volledig uitsluitsel. Gelukkig beschikken we nog over andere lectuur die we moeten napluizen. Doch niets belet ons om nog een restant van verbrand materiaal te vermelen die we terugvonden onder het nr. HO 50/3. Het gaat hier om een fragment van groen loodglazuur op achtergrond van klei en silica: gevolg van brand of toeval.
HO 50/3.
En zo gaat onze namiddag verder.
Vandaag is ook onze refittingskeizer Johnny van de partij en die laat zich niet onbetuigd. Na enkele weken afwezigheid tovert hij algauw enkele refittings uit zijn mouw. Hij slaagt erin om een drietal refittings te doen van vermoedelijk kookpotten (dagelijks waar) doch deze zijn momenteel nog niet op typologie te brengen.
Later zullen wij al onze refittings in een uitgebreid verslag rapporteren doch in dit stadium van het onderzoek is dit nog te vroeg.
Weerom worden we vergast door enkele museumbezoekers die verwonderd staan te kijken als ze onze zolder betreden zonder te vermoeden dat ze in een onderzoeksruimte aanlanden. Zij vinden een bezoek aan deze ruimte leuk en kunnen vaststellen dat het niet zomaar evident is dat die museumkasten mooi staan opgevuld met archeologische vondsten zonder vooronderzoek. Soms kan men de verbazing van de aangezichten aflezen. Dit geeft ons natuurlijk moed om zeker te volharden in ons opzet.
Johnny met de zoveelste refitting.
Hubert heeft ook nog een prachtig voorstel naar voor gebracht betreffende de intekening van alle materialen. Hij stelt voor om over het origineel plan steeds een blanco kalk te leggen per soort aardewerk. Zo krijgen we steeds een duidelijk overzicht van alle soorten aardewerk en blijft het vooral overzichtelijk. Dit voorstel wordt unaniem aanvaard.
Ondertussen worden de temperaturen op onze zolder ondraaglijk. Wij besluiten vandaag toch maar wat vroeger te stoppen, want het is niet te doen. En nu zit ik hier weer zowat te sterven achter mijn scherm op mijn broeierige kamer.
Maar ik ga er me vanavond zeker nog ene pakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten