Na weken van nummers zetten en beschrijven, zet ik me hoopvol voor de bak met scherven bestaande uit grijs aardewerk, vooral rand- en voetscherven. Het valt me op dat het weer even wennen is om de juiste vormen van de relicten weer voor de geest te halen.
Het is Ghislain die na een uur van geconcentreerd refitten de eerste scherven samenbrengt en dan nog wel in de terra sigillata. De twee randscherven die hij heeft samengebracht maken vermoedelijk deel uit van een plat schaaltje voor plengoffers. Maar het is Walter die vandaag de hoofdvogel afschiet. Hij speelt het namelijk klaar om in minder dan een kwartier vier scherven van een kruik in licht rood aardewerk samen te brengen. De voet is volledig en er is al een serieuze aanzet naar de omvang van de wand- of buiklichaam van de kruik.
Refittingsresultaat, onderdeel van een kruik
in lichtrood aardewerk
Ondertussen hebben Johnny en ik de bak met grijs aardewerk vlak voor het raam gebracht. Met deze warmte staat het open en zo hebben we bij het daglicht een betere kijk op het refittingsmateriaal. Dat dit opzet zijn vruchten afwerpt, blijkt uit het feit dat Johnny bijna onmiddellijk twee scherven samenbrengt, vermoedelijk van een groot, diep bord. Ik vind bij de controle van het grijs aardewerk een viertal scherven met stempel. Er wordt besloten dat Walter deze mee neemt om thuis verder onder de binoculair te onderzoeken.
Klein maar fijn, en toch passen!
Door al die opwinding beginnen onze lippen toch te plakken en is bijna niemand meer bij machte om zijn keel te schrapen. Een frisse Palm die nog over is van onze instuif verhelpt dit probleem een beetje. Pas na de tweede is de droogte volledig uit onze kelen verdwenen.
Na deze frisse slok slaagt Walter er warempel weer in om de oor van een kruik te laten aanpassen aan een reeds vroegere gerefitte hals. Ghislain slaagt er in om een scherf van terra sigillata te laten aanpassen aan een reeds eerder gerefit relict, namelijk een plat schaaltje met een opstaande rand. Door deze vondst wordt dit echt een bijzonder voorwerp dat zeker zijn plaats verdient in de museumcollectie. Proficiat, Ghislain.
Een belangrijke refitting, langzaam maar zeker
wordt dit een belangrijk item in terra sigillata.
In de museumruimte is er juist een opening van een Daenstentoonstelling. Deze mensen kijken vreemd op als ze een vijftal zoldermotten uit het niets zien verschijnen. Ze fluisteren: “dat zijn die mannen van de archeologie”. Zou er toch hier en daar iets blijven hangen van wat we daar allemaal uitspoken?
De buit van de dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten