Inderdaad. Goed gezien. Er zijn 14 dagen tussen onze twee laatste werknamiddagen. De reden is dat we voorgaande week andere verplichtingen hadden te volbrengen. Inderdaad niet alleen is onze ploeg werkzaam op het museumvlak, maar werken zij nog naarstig mee aan andere heemkundige activiteiten. Toch doet het goed om na zo een lange periode onze oude vertrouwde zolder terug te zien.
Niet alleen onze zolder maar ook ons vertrouwd archeologisch materiaal dat we zo stilaan beginnen te koesteren als onze eigen familie. Aangezien ik weeral aan de balie was blijven plakken bij het vrouwvolk, waren de overigen met name Hubert, Johnny, Frederick en Willy reeds naarstig aan de slag toen ik ons arendsnest bereikte. De nodige commentaar volgde natuurlijk en terwijl bracht Frederick reeds zijn eerste resultaat van de dag op de werktafel: twee prachtige randscherven in grijs aardewerk van een bord of schaal.
Frederick en Willy gebogen over het schervenmateriaal.Hubert was reeds koortsachtig aan het werk in zijn ateliertje en als ik zeg koortsachtig dan is dat zo. Met een nauwgezette precisie brengt hij de verlijmde stukken samen en inventariseert ze waarbij hij een controle uitvoert op de nummering. Dit is zeker nodig want er zijn reeds enkele fouten mee opgelost.
Hubert bij de archivering van het verlijmdemateriaal. Concentratie is vereist.Ondertussen is het weerom Frederick die twee prachtige randscherven van de zelfde makelij als de voorgaande bij mij aan tafel brengt. Men kan zien dat onze jonge vriend zich al twee maand verdiept heeft en geoefend in de materialenkennis. Dit is zeker een archeoloog in wording, daar moet je niet aan twijfelen. Samen met Johnny vormt hij een geducht refittingsduo.
Het huiswerk van Johnny.
Wat deze laatste de laatste twee weken thuis heeft gepresteerd is ook niet niks. Deze week ben ik hem thuis op een avond gaan opzoeken, en wat dachten jullie. De tafel lag vol scherven en reken maar dat er reeds enkele fraaie refittings tussen zaten. O.a. een pracht van een verlijmde voetscherf met twee bijhorende wandscherven in licht rood aardewerk, afkomstig van een kruik. Het werk en de uren die Johnny aan de refitting en de verlijming presteert, zijn ook van onschatbare waarde.
Ikzelf werp me weer op het nummeren van al dat gerefitte materiaal en ga een nieuwe techniek uitproberen, want ik ben het beu met die stiften en dergelijke aanverwanten die me meer ergeren dan plezieren. Vandaag doe ik een test met tippex, en wonderwel levert dit een prachtig resultaat. In de toekomst wordt dit de te volgen werkwijze.
Willy laat zich vandaag ook niet onbetuigd en komt aandraven met twee prachtige randscherven van een urne type Holwerda 31, met nagelversiering en een gearceerde band. De knalprestatie van de dag komt natuurlijk van Johnny die in het laatste kwartier van onze werkdag nog gauw de voet van een bord bestaande uit vijf scherven in elkaar knutselt. De voet is oplopend en vormt zo een holte onderaan, in zwartgrijs aardewerk, een refitting waarvan iedereen droomt. Als ik denk dat al dit materiaal nog moet beschreven worden en bestudeerd op verdere details, dan weet ik dat we zeker nog niet aan de nieuwe petatjes toe zijn. Samen met Willy maken we de overweging dat dit een mastodontproject is dat nu in een precaire fase is beland. Een project waarin we vooral zeer aandachtig en precies te werk moeten gaan. Men moet rekening houden dat we nog steeds bezig zijn met het materiaal van Aalst en dat het materiaal van Gent op ons ligt te lonken van toe begin er ook aan.
Bij dit alles beste bloglezerss is het einde van weer een vruchtbare werknamiddag voorbij. En met een brede glimlach als afscheid van de twee bevallige dames aan de balie, keren we ons geliefd museum weer voor een week de rug toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten